Zaburzenia odżywiania to choroby, w których ludzie doświadczają poważnych zaburzeń w swoich zachowaniach żywieniowych oraz związanych z nimi myślach i emocjach. Osoby z zaburzeniami odżywiania zazwyczaj są zajęte jedzeniem i masą ciała. Zaburzenia odżywiania dotykają w dowolnym momencie kilka milionów ludzi, najczęściej kobiety w wieku od 12 do 35 lat. Istnieją trzy główne typy zaburzeń odżywiania: jadłowstręt psychiczny, bulimia i zaburzenie z napadami objadania się.
Osoby z jadłowstrętem psychicznym i bulimią zwykle są perfekcjonistami z niską samooceną i są niezwykle krytyczne wobec siebie i swojego ciała. Zwykle „czują się grubi” i postrzegają siebie jako osoby z nadwagą, czasami nawet pomimo zagrażającego życiu głodu (lub niedożywienia). Intensywny strach przed przybraniem na wadze i otyłością może stać się wszechobecny. We wczesnych stadiach tych zaburzeń pacjenci często zaprzeczają, że mają problem.
Zaburzenia odżywiania dotykają wszystkich ludzi: kobiety, mężczyzn, osoby młode i starsze, niezależnie od pochodzenia rasowego i etnicznego. Do rozwoju zaburzeń odżywiania przyczynia się prawdopodobnie wiele czynników, w tym szereg czynników biologicznych, psychologicznych i społeczno-kulturowych. Posiadanie bliskiego krewnego z zaburzeniami odżywiania lub historia odchudzania to czynniki ryzyka. Ryzyko zwiększa również wysoki poziom niezadowolenia z obrazu własnego ciała oraz stawianie sobie nierealistycznie wysokich oczekiwań (perfekcjonizm). Doświadczanie dokuczania lub zastraszania na temat wagi lub piętna wagi (dyskryminacja lub stereotypy oparte na wadze) również zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania.